Toestand
Gesloopt/verdwenen.
Beschrijving/informatie/geschiedenis
Op de Villaret-kaart van 1748 is deze panoven één van de twee vermelde 'thuilleries' (de andere is die op het einde van de Hoogstraat). Op de Ferraris-kaart is van deze panoven niets terug te vinden. Ook niet op de latere militaire kaarten van 1873 of 1903.
Uit een notarisakte van de Lummense notaris Joannes Josephus Aerts (informatie gekregen van Ria Lemmens, waarvoor dank!) weten we dat deze panoven verkocht werd in 1786. De stukken zelf dateren van 1786-1787 en gaan over de erfenis en verkoop van een steen- en panoven in Schulen. Op 25 januari 1786 staat Maria Anna Vander Maesen uit Lummen, weduwe van Michael Reijnders, haar vruchtgebruik van een steen- en panoven in Schulen af aan haar drie kinderen.
Blijkbaar is deze oven ook voor de helft eigendom van Nicolaes Bossemans. Op 27 januari stelt de notaris op verzoek van de erfgenamen vast dat hij er ‘bezig is met het uitsteken van leem’. Bossemans wil zijn aandeel in de oven niet aan hen verkopen.
Op 14 maart 1787 wordt deze steen- en panoven dan verkocht aan een schoonzoon van Maria Anna Vander Maesen, Petrus Bijnens, gehuwd met haar dochter Catharina Reijnders, en dit voor 3000 gulden.
In de volkstelling van 1796 staat in ‘De Stap’ het gezin Nicolaes Bosmans-Catherina Schepers vermeld, zijn beroep is pannebakker, ze hebben 5 kinderen. 'De Stap' is de buurt van de huidige Stapstraat, Sint-Jorislaan en Leemkuilstraat. Hieruit zou kunnen blijken dat deze oven uiteindelijk toch volledige eigendom werd van Nicolaes Bosmans.
In de inventaris van 1841-1844 en in de Buurtwegenatlas staat er voor die omgeving nog steeds een panoven vermeld. Deze is echter gelegen langs de toenmalige Leemkuilstraat (nu Sint-Jorislaan). Hij is dan eigendom van een zekere Pieter Jan Van Cluysen.
|
Meer foto's
Bronnen
- De pannebakkerijen in Limburg, 1841-1844', W. Driesen, Volkskunde, nr. 3 (1981), p. 215-239.
|
